موانع اجرای مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد از دیدگاه استادان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رفسنجان و کرمان

زمینه و هدف: مراقبت مبتنی بر شواهد، به استفاده از شواهد معتبر به دست آمده از تحقیقات در عملکرد بالینی گفته می‌شود که با توجه به شرایط بیمار و نوع بیماری وی اجرا می‌گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی موانع اجرای مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد از نظر استادان و مربیان آموزشی انجام شد. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود که با مشارکت 70 نفر از استادان و مربیان هیأت علمی و غیر هیأت علمی دانشکده پرستاری رفسنجان و کرمان در مقاطع مختلف تحصیلی صورت گرفت. شرایط ورود به مطالعه، داشتن حداقل مدرک کارشناسی و دو سال سابقه کار بود. پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته شامل خصوصیات دموگرافیک مانند سن، جنس، سطح تحصیلات، سابقه کار و... و موانع عملکرد مبتنی بر شواهد از نظر استادان تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی و درصد) در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: 6/68 درصد مشارکت کنندگان را زنان و 4/31 درصد را مردان تشکیل دادند. بیشتر نمونه‌ها (3/44 درصد) در رده سنی 35 تا 44 سال قرار داشتند. از دیدگاه مربیان و استادان، مهم‌ترین موانع اجرای پرستاری مبتنی بر شواهد در حیطه آموزشی «نداشتن افراد آموزش دیده برای چگونگی به کارگیری یافته‌های تحقیقی در امر مراقبت مبتنی بر شواهد» با 3/94 درصد، در حیطه مدیریتی «عدم آگاهی مدیران پرستاری از ضرورت مراقبت پرستاری مبتنی بر شواهد» با 7/85 درصد و در حیطه فردی «عدم مهارت کافی برای اجرای مراقبت مبتنی بر شواهد» و «عدم آگاهی پرستار از مراقبت مبتنی بر شواهد» با 7/85 درصد بود. نتیجه‌گیری: از جمله موانع عمده در کاربرد پرستاری مبتنی بر شواهد، می‌توان به دو حیطه آموزش و مدیریت اشاره کرد. بنابراین، با فراهم نمودن امکان دسترسی کارکنان پرستاری به منابع و امکانات کتابخانه‌ای و آموزش مداوم آن‌ها در زمینه مراقبت مبتنی بر شواهد و به روز کردن اطلاعات آن‌ها، می‌توان گام مؤثری در این راستا برداشت که این امر مستلزم همراهی و برنامه‌ریزی مدیران در سطوح مختلف می‌باشد.